Wincenty to mężczyzna konserwatywny, stały, zaradny i dobrze zorganizowany. Zawsze dotrzymuje danego słowa. Jest człowiekiem bardzo spokojnym i ciężko wyprowadzić go z równowagi. Bywa przekorny, z żartem podchodzi do życia. Ma świetne poczucie humoru.
Imieniny Wincentego
- 1 stycznia, 22 stycznia, 23 stycznia, 8 marca, 20 marca, 5 kwietnia, 19 kwietnia, 24 maja, 7 sierpnia, 25 sierpnia, 11 września, 25 września, 27 września, 9 października, 27 października, 7 listopada i 20 grudnia
Patroni i święci
- Św. Wincenty z Saragossy
- Św. Wincenty Ferreriusz
- Św. Wincenty à Paulo
- Św. Wincenty Pallotti
Zdrobnienia imienia Wincenty
- Wic, Wicek, Wicia, Wicuś, Winc, Wincek, Wincent, Wincuś, Winek, Witek
Przysłowia
- „Na święty Wincenty nieraz mrozek cięty”
- „Gdy na Wicka i Pawła słonko podśwituje, dobre latko obiecuje”
- „Poszedł Wicek do wojska”
- „Gdy Wincenty da pogody, więcej wina niźli wody”
- „Na świętego Wincentego będziem jedli chleb z nowego”
Wincenty
- pochodzenie: łacińskie
- znaczenie: „ten, który zwycięża”
- osobowość: Ten, co trzyma wody ziemi
- główne cechy: wola, aktywność, intelekt, zmysłowość
- znak zodiaku: Byk
- roślina: cyprys
- zwierzę: daniel
Szczęśliwa liczba: 5
Szczęśliwy kamień: krzemień
Szczęśliwy kolor: biały
Znane osoby o imieniu Wincenty
- Wincenty z Kielczy
- Wincenty z Szamotuł
- Vincente Bacallar y Sanna, markiz San Felipe — hiszpański polityk, wojskowy
- Vincenzo Bellini – kompozytor włoski
- Vicente del Bosque – hiszpański piłkarz i trener
- Vincent Defrasne – francuski biathlonista
- Wincenty Dunin-Marcinkiewicz — polsko-białoruski poeta i tłumacz
- Vincent van Gogh — malarz
- Wincenty Granat — sługa Boży
- Vincent Jay – francuski biathlonista
- Wincenty Kadłubek — kronikarz
- Wincenty Krasiński — polski generał w czasie wojen napoleońskich
- Wincenty Lutosławski — filozof, poliglota i publicysta, stryj Witolda
- Vicente Merino Bielich — polityk i wojskowy Chile
- Wincenty Myszor — koptolog, wybitny znawca i tłumacz tekstów gnostyckich
- Wincenty Okołowicz — polski geograf
- Wincenty Pol — poeta
- Wincenty Pstrowski — przodownik pracy z czasów PRL
- Wincenty Tymieniecki — pierwszy biskup łódzki
- Wincenty Witos — polityk
- Wincenty Wodzinowski — malarz
- Wincenty Zakrzewski – historyk
Imię Wincenty w innych językach
- Vincentinus (łac.)
- Vincent (ang.)
- Vincent, Vincentius, Vinzenz, Vinzent (niem.)
- Vincent (fr.)
- Vincente (hiszp.)
- Vincenzo, Cencio, Enzio, Enzo (wł.)
- Vikentij (ros.)
- Vincenc, Čenek (czes.)
- Vincent (słowac.)
- Vincentij, Vićentije, Vikentije, Vinko (połud.-słow.)
Historia imienia Wincenty
Jest to imię wywodzące się z łaciny z pierwotnego imienia Vincentius, utworzonego od imiesłowu czynnego vincens, -tis od czasownika vinco, -cere —zwyciężać. Znaczeniowo byłoby to imię synonimiczne do imienia Victor. Forma żeńska brzmiała Vincentia.
Imię Wincenty znane jest w Polsce od czasów średniowiecznych. Formą spieszczoną jest Wicek, Wicuś a także gwarowe Wincek. Od imienia tego pochodzą nazwiska: Wincentowicz, Wiczkiewicz, Wich, Wicha, Winceniuk, Wincentak, Wincewicz, Więcek, Więckowski, Węckowski, Więcewicz.
WINCENTY FERRERIUSZ (FERRER)
Urodził się około r. 1350 w Walencji (Hiszpania). Był bratem Bonifacego, późniejszego generała kartuzów. Mając lat siedemnaście, wstąpił w rodzinnym mieście do dominikanów. Studia filozoficzne i teologiczne odbył w Walencji, Leridzie i Barcelonie. W r. 1375 sam zaczął nauczać filozofii. Potem trudnił się kaznodziejstwem i był przeorem. W r. 1385 został profesorem w szkole katedralnej w Walencji.
Od r. 1392 Wincenty przebywał w Avinionie i był tam spowiednikiem antypapieża Benedykta. Na dziesięciolecie 1399 -1409 przypada jego pierwsza wędrówka misyjna, która uczyniła zeń największego kaznodzieję pokutnego średniowiecza. Zaczął od Katalonii. Potem odwiedził Marsylię. Następnie przemierzył Lazurowe Wybrzeże i Lombardię. Pod koniec przemawiał w Genewie, Lozannie i Fryburgu Szwajcarskim. W r. 1405 przebywał u Benedykta XIII w Savonie. Potem (1406-1407) działał w północnej Italii. W r. 1408 widzimy go w Montpellier, a w roku następnym znów w Barcelonie.
Kiedy w Pizie wybrano trzeciego papieża, tym bardziej uwierzył w rychły koniec świata. Gdy jednak zrozumiał, że dobro Kościoła wymaga rezygnacji Benedykta XIII, użył całej swej siły perswazji, by go do tego skłonić. Nie osiągnąwszy swego zamierzenia, opuścił Avinion i udał się do Ferdynanda I, króla Aragonii, aby skłonić go do wypowiedzenia posłuszeństwa Benedyktowi. Potem sam (6 I 1415 r.) w katedrze w Perpignan obwieścił to w imieniu królów hiszpańskich. Następnego dnia opuścił na zawsze ojczyznę. Wyposażony w pełnomocnictwa przez nowego papieża Marcina V, udał się znów na kaznodziejską wędrówkę. Tym razem przemierzył Francję, dotarł do Normandii i Bretonii. Zmarł w Vannes 5 kwietnia 1419 roku. Tam też w katedrze został pochowany.