Daniel jest osobą nieporadną życiowo. Bez względu na to ile ma lat mieszka z rodzicami. Nawet nie dlatego, że nie potrafi gotować czy zarobić na utrzymanie, on po prostu nie wyobraża sobie dnia bez matczynego spojrzenia czy dokładnie zawiniętych kanapek do pracy. Popołudniami Daniel trenuje wiele sportów, najwięcej czasu zabiera mu jednak rzut młotem. Daniel jest w tym naprawdę bardzo dobry – gdy raz rzuci, przez wiele godzin szuka młota.
Daniel myśli o tym, aby zostać sportowcem – jednak, gdy przypomina sobie, że musiałby podróżować, rezygnuje ze swoim marzeń, chyba że mógłby zabierać ze sobą mamę. Każdy pamięta szkolne czasy Daniela, kiedy mama do końca liceum odprowadzała go do szkoły. Nie dlatego, że się bał, ale dlatego, że trudno było mu rozstać się z mamusią.