Ignacy

Ignacy to człowiek sprawiedliwy, ambitny, uczuciowy, o stałym charakterze. Dba o swoje dobre imię, jest wytrwały w swoich postanowieniach. Osiąga duże sukcesy w nauce, a także w zawodzie, który wykonuje. Ludziom chętnie udziela pomocy i jest dla nich wzorem do naśladowania. Nie jest człowiekiem ani zazdrosnym, ani złośliwym, jest również osobą spokojną i opanowaną. Jest bardzo gościnny, zawsze z radością przyjmuje gości.

Imieniny Ignacego

• 3 lutego, 11 maja, 28 maja, 15 lipca, 21 lipca, 31 lipca, 22 września, 17 października i 23 października

Patroni i święci

• św. Ignacy z Cagliari
• św. Ignacy Loyola
• św. Ignacy Antiocheński

Zdrobnienia imienia Ignacy

• Gacek, Gusiek, Gutek, Icek, Ig, Iggy, Igi, Iglak, Iglo, Ignac, Ignaccio, Ignacek, Ignacjo, Ignaszek, Ignatzy, Ignaś, Igo, Igolo, Igor, Iguc, Igul, Igula, Igulek, Igulinek, Iguliszek, Igulisław, Iguliś, Igunio, Igutek, Iguś, Inias, Naśku

Przysłowia

• „On dla mnie tyle znaczy, co Ignacy”
• „Poczekaj, Ignacy, aż będzie inacy”
• „Powiada święty Ignacy, iżeśmy nie wszyscy jednacy”
• „Musi mieć ćwieczek świętego Ignacego w głowie”
• „Najmilszy i drogi Ignacy pomoże ci przy każdej pracy”

Ignacy

• pochodzenie: łacińskie
• znaczenie: „ognisty”
• osobowość: Ten, co się uśmiecha
• główne cechy: inteligencja, intuicja, moralność, towarzyskość
• znak zodiaku: Lew, Ryby
• planeta: Mars i Słońce
• roślina: ostrokrzew
• zwierzę: kaszalot

Szczęśliwa liczba: 5

Szczęśliwy kamień: opal

Szczęśliwy kolor: grafitowy

Znane osoby o imieniu Ignacy

• Ignacy Olszewski — kapelan wojskowy
• Ignacy Olszewski – pilot, dowódca 302 Dywizjonu PSP
• Ignacy Oziewicz — pułkownik WP
• Ignacy Paderewski — pianista, kompozytor, polityk
• Ignacy Pieńkowski — malarz polski
• Ignacy Płonka — instruktor harcerski
• Ignacy Polkowski — historyk polski, archiwista
• Ignacy Poniatowski — chorąży lubelski, generał polski
• Ignacy Posadzy — polski duchowny katolicki
• Ignacy Potocki — polityk i działacz patriotyczny
• Ignacy Potocki — marszałek
• Ignacy Poznański — przemysłowiec
• Ignacy Prądzyński — generał
• Ignacy Raczyński — polski duchowny katolicki
• Ignacy Sapieha — wojewoda mścisławski
• Ignacy Schiper — historyk orientalista, działacz polityczny
• Ignaz Semmelweis — austro-węgierski lekarz położnik
• Ignacy Skorupka — ksiądz wyznania rzymskokatolickiego
• Ignacy Skowron — weteran II wojny światowej
• Ignacy Sobolewski — polityk
• Ignatius Suharyo Hardjoatmodjo — duchowny katolicki
• Ignacy Szczęsnowicz – polski generał
• Ignacy Szpunar — polski wojskowy
• Ignacy Szymański — powstaniec listopadowy
• Ignacy Świeży — ksiądz katolicki
• Ignacy Tłoczyński — tenisista polski
• Ignacy Tokarczuk — arcybiskup
• Ignacy Urbański — artysta malarz, nauczyciel
• Ignaz Wechselmann — węgierski architekt i filantrop
• Ignacy Wieniewski — historyk literatury, filolog klasyczny
• Ignacy Witosławski — właściciel majątku Czerniatyń
• Ignacy Wyssogota Zakrzewski — pierwszy prezydent Warszawy
• Ignacy Zaborowski — pijar, matematyk i geodeta
• Ignacy Zagórski — polski numizmatyk
• Ignacy Zatorski — obrońca Westerplatte
• Ignacy Zelek — polski rzeźbiarz

Imię Ignacy w innych językach

• Ignatius, Ignace, Inigo (ang.)
• Ignaz (niem.)
• Ignace (fr.)
• Ignacio (hiszp.)
• Ignazio (wł.)
• Ignat, Ignatij (ros.)
• Ignác, Ignat (czes., słowac.)
• Ignjat, Ignacije, Ognjen, Ognjeslav, Vatroslav (połud.-słow.)
• Ignotas, Ignacas, Ignas (litew.)
• Ignatios, Ignatis (gr.)
• Ignác (węg.)

Nazwiska pochodzące od imienia Ignacy: Ignacak, Ignaczak, Ignaczewski, Ignasiak, Ignatowicz, Ignatowski, Gnatowski, Ihnatowicz.

Historia imienia Ignacy

Jest to imię, którego pochodzenie nie zostało dostatecznie wyjaśnione. Powszechnie łączy się je łacińskim rzeczownikiem ignis, is-ogień. U pisarzy starożytnych (np. Pliniusza) występuje w postaci Egnatius, jednak trudno ustalić, czy to jest to samo, co Ignatius. Nie można też wykluczyć jego etruskiego pochodzenia. Wiele imion łacińskich miało właśnie takie pochodzenie (szczególnie imiona stare).
W POlsce imię jest poświadczone od 1399 r. w formach: Ignat, Jignat, Inac, Jinac, Hihnat, Inat, Hinat, Hinac, Huhnat. Zdrobnienia: Ignatko, Jignatko (Hihnatek), Hibnatko, Inatek, Inatko, Hinatek, Hinatko. W XVI wieku jezuici przynieśli ze sobą kult Św. Ignacegogo Loyoli, w związku z tym imię Ignacy stało się bardziej popularne, zwłaszcza wśród szlachty, która kształciła się w szkołach jezuickich. Imię to przetłumaczono na język polski: Żegota. Formy Żegota używano jeszcze w XIX w. i na początku XX w. Obecnie forma Żegota nie występuje. U Słowian południowych istniały jeszcze inne tłumaczenia: Ognjan (bułg.), Ognjen, Vatroslav (sch), Ognjeslav (słoweński). Spieszczeniem od Ignacego jest Ignaś. Od formy Żegota pochodzi nazwa wsi Żegocina.
Dwaj najsławniejsi święci w dziesięcioosobowej grupie to Ignacy Antiocheński oraz Ignacy Loyola.

IGNACY ANTIOCHEŃSKI, MĘCZENNIK
Będąc drugim po Św. Piotrze biskupem antiocheńskim, aresztowany został w czasie prześladowania Trajana. Skazanego na śmierć, wysłano do Rzymu, by go tam wydać na pożarcie dzikim zwierzętom. Podróż odbywała się częściowo drogą morską, częściowo lądem. W Smyrnie przyjęła męczennika cała gmina oraz wysłannicy innych kościołów azjatyckich. Do nich to właśnie i do gminy w Rzymie napisał Ignacy kilka listów, w których odzwierciedla się cała jego żarliwość, entuzjazm wiary, przywiązanie do Kościoła i prawdziwa mistyka męczeństwa. Na postoju w Troadzie powstały następne listy: do kościołów w Filadelfii i Smyrnie oraz do biskupa Polikarpa. Poprzez Filippi i Brundisium dotarł w końcu Ignacy do Rzymu, gdzie około r. 107 rzeczywiście zginął na arenie. Wspomnienie jego naznaczono w dniu 17 października.

IGNACY LOYOLA
Urodził się w r. 1491 na zamku Loyola, w kraju Basków jako trzynaste dziecko rycerskiego, dość zamożnego rodu. Wychowywał się w domu, potem był w Arevalo paziem Juana Valasqueza, ministra skarbu królów hiszpańskich. Niewątpliwie z dworem tego możnego pana podróżował po całym kraju. Po jego śmierci przeszedł na służbę wicekróla Nawarry, stąd to w czasie walk hiszpańsko-francuskich znalazł się w oblężonej Pampelunie. Zraniony poważnie w prawą nogę (20 maja 1521 r.) przeniesiony został do rodzinnego zamku i przechodził tam długi okres rekonwalscencji. Na ten właśnie czas przypada jego „nawrócenie”: decyzja porzucenia życia światowego, naznaczonego dotąd niejedną płochością oraz zwrot ku pobożności.
Myślał o pielgrzymce do Ziemi Świętej. Najpierw jednak udał się do sławnego opactwa Montserrat, by oczyścić się z grzechów. Miał stamtąd podążyć do barcelońskiego portu, ale dla niewiadomych bliżej przyczyn zatrzymał się nie opodal w miasteczku Manreza. Spędził tam jedenaście miesiący, trwając na przemian w stanach ostrych skrupułów, pokus, uniesień i nawiedzeń.
W r. 1523 pojechał wreszcie do Rzymu, stamtąd zaś przez Wenecję do Ziemi Świętej. Chciał tam pozostać na stałe, ale zniewolony rozkazem papieskiego legata wrócił do kraju i w Barcelonie mimo swych trzydziestu trzech lat zasiadł na ławie szkolnej, by uczyć się łaciny. Następnie udał się do Alkali i Salamanki, gdzie słuchał wykładów filozofii. Przy okazji doznał niejednej przykrości. Ucierpiały także na tym jego studia. By temu zaradzić Inigo przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował studia humanistyczne i słuchał wykładów teologii (1528-1535). Utrzymywał się z jałmużn. Ignacy prywatnie ukończył teologię i 24 czerwca przyjął święcenia kapłańskie. Podobnie postąpili jego towarzysze.
Od 1540 r. stale przebywał w Rzymie. Organizował więc zajęcia i studia, pilnował nowych fundacji, troszczył się o formowanie młodzieży. W samym Rzymie stworzył ośrodek apostolskiego promieniowania, przestrzegał także przed przesadą i bronił zakonu przed atakami z zewnątrz. Trudy i przeżycia osłabiły doszczętnie od dawna schorowany organizm. Zmarł 31 lipca 1556 roku.