Dominik to osoba bardzo religijna. Swoje dzieci wychowuje w pobożności. Dominik to osoba stateczna i cierpliwa. Bardzo rzadko podnosi głos, ale za to często się uśmiecha. Nie znosi pustosłowia. Od swojego rozmówcy wymaga logiki myślenia oraz zwięzłości wymowy. Fascynuje go sport. Lubi dociekać prawdy. Jako mężczyzna jest dobrym kochankiem. Często zmienia swoje zainteresowania miłosne.
Imieniny Dominika
- 22 stycznia, 9 marca, 9 kwietnia, 22 kwietnia, 12 maja, 6 lipca, 4 sierpnia, 8 sierpnia, 27 sierpnia, 3 października, 14 października, 5 listopada, 27 listopada, 20 grudnia i 29 grudnia
Patroni i święci
- św. Dominik Guzmán (8 sierpnia, dawniej 4 sierpnia) – założyciel zakonu dominikanów
- św. Dominik Savio (9 marca) – patron ministrantów
Zdrobnienia imienia Dominik
- Dido, Dildo, Dingo, Dodek, Dodo, Doduś, Dom, Doma, Domajdżan, Domal, Doman, Domator, Domcik, Domcio, Domeczek, Domek, Domel, Domenek, Domi, Domidas, Domien, Domik, Domin, Dominas, Dominator, Dominel, Domingo, Dominiaś, Dominiczek, Dominio, Dominisiu, Dominiś, Domino, Dominolik, Dominus, Domisław, Domizus, Domiś, Domo, Domon, Domson, Domuś, Don, Donel, Doniek, Donio, Doniu, Dosiak, Dosiek, Dosik, Doś, Duminek, Dunek, Dunuś, Dydek, Dyduś, Inik, Menek, Miciu, Mik, Mimi, Mimik, Mimiś, Mimol, Min, Minek, Mingo, Miniczek, Minik, Minio, Miniu, Miniuś, Miniś, Mino, Misiu, Niczek, Nik, Niki, Nikuś, Ninik, Niniś, Niuniu, Niuś, Niś, Ujon
Przysłowia
- „Gdy ciepło na Dominika, ostra zima nas dotyka”
- „Na święty Dominik, kopy z pola mig, mig”
- „Na świętego Dominika zboże z pola do gumn zmyka”
Dominik
- pochodzenie: łacińskie
- znaczenie: należący do Pana
- osobowość: Ten, co przychodzi
- główne cechy: towarzyskość, uczuciowość, moralność, pobudliwość
- znak zodiaku: Waga, Wodnik
- planeta: Wenus
- roślina: platan
- zwierzę: sikorka
Szczęśliwa liczba: 3
Szczęśliwy kamień: oliwin
Szczęśliwy kolor: bursztynowy
Znane osoby o imieniu Dominik
- Domenico Alberti – kompozytor włoski, od którego nazwiska pochodzi nazwa „bas Albertiego”
- Domenico Cimarosa – kompozytor włoski
- Domenico Dolce – projektant mody; współpracuje z Stefano Gabbana
- Domenico Gaetano Maria Donizetti – kompozytor włoski
- Dominik Drdatzki — prezydent Krakowa w latach 1802–1805
- Domenico Modugno – piosenkarz i kompozytor włoski, piosenki: Piove (Ciao Ciao Bambina!) 1959, Volare 1958
- Domingo Santa María – polityk chilijski
- Domenico Scarlatti – kompozytor
- Dominikos Theotokopulos – malarz znany jako El Greco
- Dominique Vivant Denon — francuski arystokrata, artysta, dyplomata, podróżnik, archeolog
- Dominik Witke-Jeżewski – kolekcjoner
- Dominik Merlini – nadworny architekt króla Stanisława Augusta Poniatowskiego
- Dominique Wilkins – były koszykarz NBA
Dominik w innych językach
- ang. – Dominic, Dominick
- fr. – Dominique
- niem. – Dominik, Dominikus
- hiszp. – Domingo
- wł.- Domenico
- połud.-słow., Dominik , Dominykas
- gr. – Domininkas, Domas, Dominikos
- węg. – Domonkos, Domokos, Domos
Nazwiska pochodzące od imienia Dominik: Dominiczek, Domieniewski, Domieniecki, Domienik, Domik, Dominek, Dominiak, Dominiczak, Dominikiewicz, Dominikowski, Dominko, Dominowski, Domińczak, Domiński.
Historia imienia Dominik
Jest to imię pochodzące z języka łacińskiego od przymiotnika domininicus,a,um —pański, należący do pana. Dominik (Dominicus) to —”należący do pana” (Pan w znaczeniu Bóg). Jest to więc chrześcijańskie imię teoforyczne.
Imię w Polsce jest poświadczone w XIV w.; większą popularność zyskuje w XVII i XVIII w. Obok formy męskiej tego imienia istnieje forma żeńska Dominika. Formy zdrobniałe imienia Dominik to Domek, Domeczek. dawniej też Domnik, Domin, Domik. Od imienia tego pochodzą nazwiska Dominikowski, Dominikowicz. W ostatnich latach popularność tego imienia zaczyna wzrastać (tak w formie męskiej, jak i żeńskiej).
Świętych i błogosławionych noszących to imię jest około dwudziestu pięciu.
DOMINIK OPANCERZONY (LORICATUS)
Urodził się około r. 1000. Pewien biskup wyświęcił go na kapłana w zamian za koźlą skórę, którą wręczyli mu rodzice. Dominik dowiedziawszy się o tej symonii, był zdruzgotany. Odtąd nie spełniał już nigdy funkcji kapłańskich. Schronił się na pustelnię w Luceolum (niedaleko Gubbio, Włochy), a w kilka lat później przystał do Św. Piotra Damiani (około r.1042).
Prowadził bardzo surowy tryb życia, często się biczował, jadał tylko chleb i koper, sypiał na klęcząco, pod wierzchnią suknią nosił nie włosienicę, ale prawdziwy pancerz. Stąd to właśnie przydomek, który mu nadano. Około r. 1050 Piotr Damiani wysłał go na przełożonego do eremickiej społeczności w Suavicinum. Tam nagle zmarł 16 października 1060 roku.
DOMINIK SAVIO
Jest to najmłodszy wyznawca, jakiego kanonizował Kościół. Gdy umierał, miał niespełna piętnaście lat. Urodził się 2 kwietnia w Riva, w Piemoncie. W siódmym roku życia przystąpił do pierwszej Komunii św. i wówczas wpisał sobie do książeczki do nabożeństwa następujące postanowienia: 1/ Będę często się spowiadał, a do Komunii św. przystępował, ilekroć pozwoli mi na to spowiednik; 2/ Moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maria; 3, Śmierć tak – ale nie grzechy. W r. 1854 zetknął się ze św. Janem Bosco, który bezzwłocznie przyjął go do swego Oratorium w Turynie.
Dominik z podatnością, która zdradza szczególne pokrewieństwo dusz, poddał się kierownictwu wielkiego wychowawcy i szybko odtworzył w sobie rysy jego świętości, która nadawała jego postaci niepowtarzalny urok. Rychło zrozumiał też, że na ziemi nie ma nic świętszego ponad pracę dla dusz. Gorący czciciel Niepokalanego Serca Marii, założył wówczas Towarzystwo Niepokalanego Poczęcia, dla którego napisał piękny regulamin. Wywarł w ten sposób wielki wpływ na Oratorium, można nawet powiedzieć, że zasiał ziarno, z którego wyrosło Towarzystwo Salezjańskie. Gdy zachorował, udał się do rodziców i tam zmarł 9 czerwca 1857 r. Beatyfikowany w 1950 r., w cztery lata później doczekał się chwały świętych.