Imię to pochodzi z języka starogreckiego. Dużą uwagę przywiązuje do rozwijania własnej inteligencji, wiedzy ogólnej, dlatego ceni podróże. Jest to osoba kulturalna, subtelna, ale często kapryśna. Jeśli coś postanowi, to trzyma się tego. Jest osobą pracowitą. Ceni sobie dobry i modny ubiór, jest zmienna w miłości. Jako matka jest bardzo troskliwa.
Imieniny Anastazji
- 27 lutego
- 15 kwietnia
- 17 sierpnia
- 28 października
- 25 grudnia
Patroni i święci
- św. Anastazja Rzymianka, Patrycjuszka
- św. Anastazja z Dalmacji
- Anastazy z Synaju
- Anastazy Pers Magunda
Zdrobnienia imienia Anastazja
- Ana, Ananasek, Ananastka, Anasia, Anastasija, Anastusia, Anaszka, Andzia, Aneś, Nacha, Nadzia, Nadziula, Nadziulka, Naha, Nasia, Nast, Nastazja, Nasteczka, Nastek, Nasti, Nastieńka, Nastiona, Nastiusza, Nastja, Nastka, Nastucha, Nastula, Nastulina, Nastulinda, Nasturcja, Nastus, Nastusia, Nasty, Natka, Nazz, Naścior, Nesti, Nusia, Nuti, Stasia, Stazja, Stazyja, Stażi, Stusia, Tunia, Tusia
Anastazja
- pochodzenie: greckie
- znaczenie: „zmartwychwstała”
- osobowość: Ta, co lata wysoko
- główne cechy: wola, pobudliwość, zdolność reakcji
- znak zodiaku: Baran, Waga
- planeta: Mars
- roślina: tytoń
- zwierzę: gołąb pocztowy
Szczęśliwa liczba: 3
Szczęśliwy kamień: kryształ górski
Szczęśliwy kolor: błękitny
Znane osoby o imieniu Anastazja
- Święta Anastazja
- Anastazja – amerykańska piosenkarka
- Anastazja – córka Jarosława Mądrego
- Anastazja Romanowna Zacharyna – rosyjska bojarówna, żona Iwana IV Groźnego
- Anastazja – księżniczka piastowska, żona Bogusława I
- Anastazja Kuzmina – biatlonistka, mistrzyni olimpijska
- Anastazja Myskina – rosyjska tenisistka
- Anastazja Pawluczenkowa – rosyjska tenisistka
- Anastazja Rodionowa – rosyjska tenisistka
- Anastazja Nikołajewna Romanowa – najmłodsza córka ostatniego cara Rosji Mikołaja II
- Teresa Stratas, właściwie Anastasia Stratakis – amerykańska śpiewaczka (sopran) i aktorka pochodzenia greckiego
- Nastassja Kinski – niemiecka aktorka filmowa
Historia imienia Anastazja
Imię żeńskie pochodzenia grecko-chrześcijańskiego. Jako wyraz pospolity anastasis znaczy „powstanie, zmartwychwstanie”. W charakterze imienia Anastasis kryła się zapewne aluzja do Zmartwychwstania Chrystusa.
W Polsce nie było częste, chociaż poświadczone jest od 1220 r. Oczywiście przyszło do nas z łaciny kościelnej. Pierwotnie miało w Polsce postać: Anastazy ja i Nastazyja (bardziej ludowe). Częstsze natomiast było na Rusi, gdzie zwłaszcza w postaciach zdrobniałych Nastka i Nastia, są jego liczne poświadczenia.
Imię to bywa w Polsce używane i dzisiaj (choć rzadziej). Formy skrócone i zdrobniałe to : Nastka, Nastusia, Stazyjka (gwarowe, np. na Śląsku).
Święte męczenniczki tego imienia występują w starych martyrologiach stosunkowo często, najwyraźniej nie miały szczęścia do pomników pisanych, które by jasno świadczyły o ich życiu i męczeństwie. Wzmianki o Anastazjach są zazwyczaj zwięzłe mało jasne i do określenia wyrazistych sylwetek niewystarczające. Niektóre otaczano dość żywą czcią, wzmaganą wskutek późniejszych legend.
ANASTAZJA I BAZYLISA
Wspomniane są w martyrologium rzymskim dnia 15 kwietnia, jako rzymskie matrony i uczennice apostolskie, które śmierć przez ścięcie miały ponieść za Nerona. Niestety, stare tradycje Wiecznego Miasta nie przechowały ich pamięci. Wspominane były 15 i 17 kwietnia.
ANASTAZJA, MĘCZENNICA
wspominana do niedawna w dniu Bożego Narodzenia. Wiadomo o niej tylko, że śmierć poniosła w Starożytnym Sirinium nad Sawą (dzisiaj Sremska Mitrovica), prawdopodobnie w czasie prześladowania Dioklecjana (304). Relikwie jej w V stuleciu przeniesiono do Konstantynopola, gdzie też obchodzono jej pamiątkę 22 grudnia. Rzymski kult Anastazji związał się natomiast z bazyliką u stóp Palatynu, w której papież w dzień Bożego Narodzenia odprawiał drugą mszę świętą dla rodziny cesarskiej. Bazylika ta powstała bowiem dzięki fundacji niejakiej Anastazji, prawdopodobnie krewnej Konstantyna Wielkiego i stąd właśnie jej pierwotny tytuł: Titulus Anastasiane.
Na tym tle powstała później legenda (po VI wieku), która w Anastazji dopatrywała się Rzymianki, uczennicy Św. Chryzogona, umęczonej rzekomo w Akwilei lub Sirmium.