Aleksander

Jest to osoba otwarta na wszystkie nowości, pracowita. Lubi wygodne życie. Spełnia się dobrze w roli ojca i męża. Ma poczucie humoru i jest elokwentny. Jego zawód to lekarz lub adwokat. W tych zawodach osiąga sukcesy.

Imieniny Aleksandra

• 15 stycznia, 30 stycznia, 26 lutego, 27 lutego, 10 marca, 18 marca, 24 marca, 27 marca, 28 marca, 20 marca, 24 kwietnia, 3 maja, 8 maja, 20 maja, 29 maja, 4 czerwca, 6 czerwca, 9 lipca, 10 lipca, 17 lipca, 1 sierpnia, 11 sierpnia, 26 sierpnia, 2 września, 13 września, 21 września, 9 listopada, 11 listopada, 1 grudnia i 12 grudnia

Patroni i święci

• Święty Aleksander I,
• Św. Aleksander, męczennik
• Św. Aleksander, biskup Jerozolimy
• Aleksander Newski, święty prawosławny
• Św. Aleksander Sauli, biskup Alerii i Pawii

Zdrobnienia imienia  Aleksander

• Aki, Al, Ale, Aleczek, Alehandro, Alejandro, Alek, Aleks, Aleksandruś, Aleksi, Aleksik, Aleksiątko, Aleksy, Alessandro, Alex, Alexander, Alexandro, Alexis, Ali, Alik, Alko, Alo, Alosza, Aloszka, Aloś, Alun, Aluniek, Alunio, Alusiek, Alutek, Aluś, Bolo, Lelo, Lex, Lexie, Lolo, Lusiek, Ol, Olafek, Olas, Olciu, Olczar, Oleander, Olecki, Oleczek, Olek, Olela, Olenio, Olesz, Olesław, Oleś, Olgierd, Oli, Olik, Olikser, Olinek, Olkers, Olko, Olkowy, Oll, Olo, Olson, Olu, Olunio, Olutek, Oluś, Oluń, Sander, Sanderek, Sandi, Sandrek, Sandro, Sania, Saszka, Xander

Przysłowia

• „Lepsza jest mucha żyjąca, niż Aleksander Wielki w grobie”

Aleksander

• pochodzenie: greckie
• znaczenie: „obrońca mężów (wojowników)”
• osobowość: Ten, który się chowa
• główne cechy: intuicja, Wola, aktywność
• znak zodiaku: Koziorożec, Rak
• roślina: bez
• zwierzę: Krab
• planeta: Saturn

Szczęśliwa liczba: 9

Szczęśliwy kamień: aleksandryt

Szczęśliwy kolor: purpura

Znane osoby o imieniu:

• Aleksander z Feraj (zm. 358 p.n.e.) – tyran Feraj w Tesalii
• Aleksander Macedoński (356 p.n.e.-323 p.n.e.)
• Aleksander (870-913) – cesarz bizantyjski od 879
• Aleksander Newski (1220-1263) – książę nowogrodzki, wielki książę włodzimierski, święty prawosławny
• Aleksander Jagiellończyk (1461-1506) – wielki książę litewski od 1492, król polski od 1501
• Aleksander Karadziordziewić (1806-1885) – książę Serbii w latach 1842-1858
• Aleksander Obrenowić (1876-1903) – król Serbii od 1889
• Aleksander (1893-1920) – król Grecji od 1917
• Aleksander (zm. 336/337) – biskup Bizancjum, święty
• Aleksander (1400-1444) – biskup trydencki, Piast mazowiecki
• Aleksander Akemeta (ok. 350 – ok. 430), asceta, założyciel klasztoru akemetów, święty
• Aleksander z Pleuronu (III w. p.n.e.) – poeta grecki
• Aleksander Jerozolimski (zm. ok. 250) – biskup Jerozolimy, święty
• Aleksander Orłowski (malarz) – (1777 – 1832)
• Aleksander Orłowski (muzyk) – (1862 – 1932)
• Aleksander Paflagończyk (II w.) – lekarz, twórca kultu Glikona-Asklepiosa
• Aleksander Polyhistor (zm. ok. 35 p.n.e.) – starożytny filozof, historyk i geograf
• Aleksander z Afrodyzji (II/III w.) – filozof, interpretator Arystotelesa (aleksandrynizm)
• Aleksander z Lykopolis (IV w.) – filozof neoplatoński
• Aleksander z Aleksandrii (zm. 328) – biskup Aleksandrii, święty
• Aleksander z Herapolis (zm. 434) – biskup Hierapolis
• Aleksander z Tralles (ok. 525 – ok. 605) – lekarz bizantyjski
• Aleksander z Fiesole (IX wiek) – męczennik i święty katolicki (wspomnienie 6 czerwca)
• Aleksander z Malonne (zm. 1156) – biskup płocki
• Aleksander z Hales (1170/85-1245) – teolog i filozf chrześcijański
• Aleksander z Padwy (ok. 1560-1624) – organizator zakonu franciszkanów-reformatów w Polsce
• Aleksander Fredro – pisarz XIX-wieczny

Nazwiska pochodzące od imienia Aleksander: Aleksander, Aleksandrowicz, Aleksandrowski, Sander, Sanderski, Sandrowicz.

Historia imienia Aleksander

Było to pierwotnie imię męskie, które już w starożytności zostało przerobione na żeńskie Aleksandra. Należy do bardzo starych greckich (Aleksandros) imion dwuczłonowych. Pierwsza część składowa wywodzi się z czasownika alekso —bronię, wspomagam, a druga od rzeczownika aner (gen. andros) —mąż, mężczyzna. Całość bywa interpretowana jako —broniący mężów, troszczący się o mężów.
U Greków imię znane już z Iliady Homera (jako drugie imię Parysa). M.in. nosił je król macedoński, Aleksander, słynny z podbojów imperium perskiego. Na zachodzie imię to stało się popularne w średniowieczu głównie dzięki romansowi rycerskiemu o fantastycznych przygodach Aleksandra.
W Polsce imię Aleksander spotykamy już w połowie XII wieku. Nosił je biskup płocki, pochodzący z Flandrii. W XV wieku jest ono dosyć popularne może też pod wpływem tego, że nosił je brat Jagiełły – Witold (jako imię chrzestne). Zapewne na cześć Witolda nadane zostało imię Aleksander jednemu z synów Kazimierza Jagiellończyka.
W XV wieku popularyzuje się również w Polsce żeńska postać tego imienia – Aleksandra; nosiła je między innymi jedna z sióstr Władysława Jagiełły, żona ks. mazowieckiego Ziemowita.
Oprócz postaci Aleksander spotykamy w średniowieczu i później postać Aleksandr, Aleksender, Oleksender i wreszcie Leksender, a nawet Ksender. Zdrobnienia to: Olechno, Olek, Oleś.
rzadko Alik (pod wpływem rosyjskim). Jako zdrobnienia imienia żeńskiego spotykamy Ola, Oleńka, Olesia (rzadko Olka) itp.
Od imienia Aleksander wywodzą się również niektóre polskie nazwiska, m. in. Aleksandrowicz, Aleksandrowski, Leksandrowski.
Święci o imieniu Aleksander są wprost nie do zliczenia. Pośród wzmianek znajdujemy postacie bez wątpienia historyczne, ale natrafiamy także na kilkanaście takich, których wiarygodności historycznej, stosunku do innych oraz pochodzenia ustalić nie można. Zaprezentujemy tutaj kilka postaci historycznych; raz postać, która doznawała szczególniejszej czci w prawosławiu rosyjskim.

ALEKSANDER I, PAPIEŻ
Jest na liście biskupów rzymskich, pomiędzy pontyfikatem Ewarysta i Ksystusa. Jego własny pontyfikat przypadałby wtedy na lata 107 – 116 lub (według innych obliczeń) 105 – 116. Jest to właściwie wszystko, co wiemy o tym pontyfikacie. To ubóstwo danych historycznych we wczesnym średniowieczu – co było zjawiskiem dość częstym – postarano się uzupełnić na kanwie legendy. I tak papieża uznano z czasem za męczennika. Dodano mu do towarzystwa innych świętych, a wreszcie pomieszano z autentycznym męczennikiem rzymskim, o tym samym imieniu i umieszczono w martyrologium rzymskim pod dniem 3 maja, gdzie widniał do roku 1969.

ALEKSANDER, MĘCZENNIK Z LYONU
Został w roku 177 ścięty za wiarę razem z wieloma chrześcijanami starożytnego Lugdunum oraz niedalekiego Vienne nad Rodanem. Razem też z innymi wspominany jest w kalendarzach kościelnych w dniu 2 czerwca. Aleksander był z pochodzenia Fryzyjczykiem, trudnił się leczeniem, toteż zwrócono uwagę, że był pierwszy lekarz-męczennik. W czasie prześladowania odegrał rolę wybitną, umacniał bowiem towarzyszy, którzy pod wpływem zaczynali chwiać się w wierze.

ALEKSANDER, BISKUP JEROZOLIMY
Uczęszczał do słynnej aleksandryjskiej szkoły katechetycznej, gdzie zbliżył się do Orygenesa i Klemensa. W początkach III  stulecia został  biskupem bliżej niezidentyfikowanej miejscowości w rodzinnej Kapadocji. W czasie prześladowania Septymiusza Sewera przebywał w więzieniu. Za Karakalli został zwolniony i wówczas zapewne udał się w pielgrzymkę do Jerozolimy. Tam też został pomocnikiem sędziwego biskupa Narcyza, a około 213 roku jego następcą. Użyczył gościny Orygenesowi, a nawet wyświęcił go na kapłana, co naraziło go na zatarg z biskupem Aleksandrii. Będąc miłośnikiem wiedzy teologicznej, założył cenną bibliotekę. Uwięziony powtórnie za Decjusza zmarł prawdopodobnie około roku 250 w więzieniu w Cezarei. Wspominany był zupełnie dowolnie 30 stycznia i 18 marca, natomiast Grecy czczą jego pamięć 12 grudnia, 21 kwietnia oraz 16 maja. Ta ostatnia data przewidziana dla jego pamiątki.

ALEKSANDER SAULI, BISKUP ALERIII PAWII Urodził się w r. 1534 w Mediolanie. W siedemnastym roku życia wstąpił do barnabitów. W r. 1556 otrzymał święcenia kapłańskie, następnie zaś kontynuował studia w Pawii. Tam też uzyskał doktorat, następnie objął profesurę oraz urząd dziekana fakultetu. W r. 1567 został przełożonym domu zakonnego w Mediolanie, następnie wybrano go przełożonym generalnym. W tym to czasie utrzymywał kontakty ze świętymi Ignacym Loyolą oraz Filipem Neri, a Karol Boromeusz wybrał go sobie na doradcę i spowiednika. On też w roku 1570 udzielił Aleksandrowi sakry biskupiej. Tegoż roku Aleksander objął zaniedbaną diecezję korsykańską w Alerii i od razu zabrał się gorliwie do pracy, utrudnianej nieustannie sporami, napadami na wyspę, epidemiami, rozbojem i aktami zemsty (vendetta). Równocześnie niósł pomoc ludności pogrążonej w nędzy. Ofiarowanego sobie biskupstwa w Tor tonie i arcybiskupstwa Genui nie przyjął, jednakże w r. 1591 przeniesiony został do Pawii. Zmarł wkrótce potem (1592), w czasie wizytacji pasterskiej w Calosso. Wspomina się go dnia 11 października, który to dzień jest dniem jego śmierci.

ALEKSANDER NEWSKI
Urodził się około roku 1220, jako syn Jarosława, księcia Nowogrodu. W r. 1236 objął w Wielkim Księstwie rządy, które z czasem rozciągnął na Księstwo Kijowskie (1250) i Włodzimierskie (1252). Podejmując polityczną grę ojca, zrazu zręcznie oscylował między potęgą Złotej Ordy Kipczackiej a wpływami sąsiadów zachodnich, potem jednak zapewniwszy sobie pokój ze strony Ordy, podjął na zachodzie kampanie, które zdołał uwieńczyć zdecydowanymi zwycięstwami. W r. 1240 zadał Szwedom nad Newą druzgocącą klęskę, która zapewniła mu przydomek Newskiego, natomiast dwa lata później na zamarzniętej tafli jeziora Peipus pokonał Zakon Kawalerów Mieczowych.
Jest rzeczą kontrowersyjną, czy kontaktując się z wysłannikami Kurii Rzymskiej, sam złożył łacińskie wyznanie wiary. Zmarł 14 XI 1263 r. W roku 1380 odkryto jego szczątki i wówczas też po raz pierwszy w cerkwi rosyjskiej rozpoczęto czcić go jako świętego. Piotr Wielki przeniósł jego szczątki w 1724 roku do Petersburga. Cerkiew rosyjska obchodziła jego pamiątkę 23 listopada (pochowanie we Włodzimierzu) oraz 30 sierpnia (przeniesienie do Petersburga).